В обществе растет репутация тех, кто преследуется властями

В обществе растет репутация тех, кто преследуется властями

Интервью/2020 Май 11 (Понедельник) 11:38:54/ Печатная версия/ English Azərbaycan/ ASTNA.biz/

В последнее время усилилось давление на оппозиционное сообщество, особенно на членов Национального совета и Партии Народного фронта Азербайджана, которую правительство называет радикальным крылом. Арест Тофига Ягублу, члена Координационного центра Национального совета, слежка за домом Али Керимли и лишение его Интернета, а также административные аресты других членов партии и оппозиции дают основания утверждать это. Чего же опасается правительство, если предпринимает такие шаги в условиях карантинного режима? Политический обозреватель Насими Мамедли отвечает на вопросы ASTNA.

***

- Насими бей, в последнее время усилилось давление на часть оппозиции, в частности, на членов Национального совета и Партии Народного фронта. Интернет Али Керимли был отключен, журналисты, посещавшие его дом, подвергались преследованиям, в доме  Саадата Джахангира был проведен обыск,  административному аресту подверглись   несколько членов и сторонников партии, Тофик Ягублу был арестован и так далее. Почему все это происходит? Чем обеспокоены те, кто этим занимается?

Nəsimi Məmmədli - Хотя репрессивная политика правительства в отношении оппозиции продолжается уже много лет, в последние дни она стала более жесткой. Это проявление системной политики.  Для  правительства, которое не проводит демократических выборов, душит независимую прессу, не допускает свободу собраний и выражения мнений,  разрушает независимое гражданское общество, вести себя иначе невозможно.

Правительство всегда занимало непримиримую  позицию против тех, кто протестует против концентрации власти  в одних руках, против грубых нарушений закона и бесправия, а также против тех, кто аргументировано и смело критикует правительство.

Социально-экономический и финансовый кризис, вызванный плохим управлением,  еще более усугубился  из-за падения цены на нефть.  Недовольство и напряжение в обществе не утихают. Несмотря на то, что  проблемы в стране растут во всех областях, их решение становится все труднее. В поведении правительства  явно проявляется  беспокойство и агрессия.

С  одной стороны, оно пытается отвлечь внимание оппозиции от общих проблем, помешать ее организации, а с другой стороны, сохранить атмосферу страха в обществе.

- Существует мнение, что эти шаги сознательно предпринимаются неким крылом правительства для повышения престижа Национального совета, партии Народного фронта, в частности, Али Керимли. Другими словами, именно они подвергаются   наибольшему  давлению,  поэтому они и являются реальной оппозицией, насколько это логично?

- Прежде всего следует отметить, что власть полностью монолитна. В правительстве нет никого, кто мог бы противостоять воле и политике президента. Репрессивная политика, проводимая против Али Керимли, Национального совета и Партии Народного фронта, не может быть самодеятельностью  какого-то крыла власти. 

Неоспорим тот факт, что в обществе растет авторитет  любого человека или организации, которые подвергаются давлению властей. В любом обществе среди простых людей растет симпатия к силам, борющимся против власти, обретшей  образ несправедливости, жестокости, гнета.

Хотя подавление Али Керимли и его организации повысило их авторитет, преследуемая властями цель состоит в том, чтобы воспрепятствовать деятельности этой организации и ликвидировать ее.  Власть непримирима в  отношении  любого  человека  или организации, в которых видит  реальную угрозу для себя.

Если вы помните, в различные  времена было множество  людей и организаций, которые подвергались репрессивной политике правительства. Несколько лет назад были арестованы самые профессиональные и влиятельные правозащитники страны. Хотя они и были освобождены после серьезного международного давления, тем не менее,  их деятельность в стране была фактически приостановлена, а многие так и остались в  политической  иммиграции.

Преследованиям и арестам подверглись даже известные журналисты-расследователи и активисты гражданского общества.

И сегодня аналогичное отношение  сохраняется к инакомыслящим верующим и организациям, которые они представляют.

Аресты и репрессии направлены не на то, чтобы поднять чей-то  авторитет, а на то, чтобы блокировать, подавлять и нарушать эту  деятельность.

- В своем выступлении президент говорит, что никто не будет преследоваться за свои политические взгляды. Но с другой стороны, мы видим противоположное сказанному президентом.  Может  те, кто делают это, пытаются сделать  президента неправым?

- Я хотел бы еще раз отметить, что в стране нет механизма или чиновника, который искажал бы и саботировал волю президента. На самом деле, объяснение этого вопроса очень просто. В своем выступлении президент очень четко определил для своего правительства рамки «оппозиции».   Никто из тех, кто принимает эти рамки,  не  преследуется  и не будет преследоваться. Однако деятельности и политическим взглядам всех,  кто не принимают рамки эти, будут чиниться серьезные препятствия.  Избиратели не определяют власть и оппозицию в нашей стране. Гарантией преемственности власти является не демократия, а административно-принудительные  средства.  И сохранить власть такими методами он все еще способен.  Власть видит оппозицию, сформированную диссидентами и протестующими, как "несистемную" оппозицию и стремится вывести ее из строя.

-Интересно также, что все происходило в карантинный период.  Что же такое могло в этот период произойти, что на него пришлись все эти события?  В целом кому выгодно подавлять

- В целом, за годы независимости мы не были свидетелями нормальных  отношений между властью и оппозицией в стране. Оппозиция утверждает, что власть была захвачена силой. В свою очередь, власть не принимает  бесконтрольную оппозицию. «Карантинный период» власть рассматривает, как дополнительную возможность   полностью подавить и ослабить несистемную оппозицию. Власть обеспокоена наличием силы, которая бы могла стать локомотивом протестных  сил в пост-пандемический период.  Успех демократических политических процессов в несвободных странах  во многом зависит от мобилизации общества вокруг единой организации и единого лидера. Правительство пытается предотвратить эту угрозу, пока она не возросла.

-Что можно сделать, чтобы наладить нормальный диалог между этим правительством и оппозицией в Азербайджане? Чтобы они смотрели  друг на друга не как враги, а как люди одной и той же нации, но с  разными взглядами и  относились бы  друг к другу с уважением?

-Правительство не заинтересовано в нормальном развитии отношений с реальной оппозицией. Без серьезного социального кризиса, широкомасштабной  политической  активности  и волны протестов в обществе  власть  никогда не будет склонна к нормализации  отношений с  реальной оппозицией. Правительство настолько одержимо единовластием, что не представляет даже, что  когда-то  оно может быть смещено.  Власть не идет ни на какие  шаги,  которые могли бы вызвать малейшее колебание или угрозу ее вечности.  В нашей стране пока еще нет  почвы  для диалога между властью и оппозицией. Одна сторона обладает очень жесткой силой,  а другая сторона находится в наручниках под тотальным давлением.

Правительство создало желаемую среду и не  заинтересовано в ее добровольном изменении.

Активная и независимая часть общества все еще наблюдает за общественно-политическими процессами со стороны.  Разрозненная и бессистемная деятельность лидеров общественного мнения также оказывает негативное влияние на организацию и подготовку общества. Сегодня более важной, чем диалог между правительством и оппозицией, является мобилизация активистов вокруг человеческих ценностей, таких как справедливость, достоинство и свобода.

The reputation of those persecuted by the authorities is growing in society

The reputation of those persecuted by the authorities is growing in society

Interview/  2020 May 11 ( Monday )  11:38:54/ Print version/ Русский Azərbaycan/ ASTNA.biz

Recently, pressure has increased on the opposition community, especially on members of the National Council and the Azerbaijan Popular Front Party (APFP), which the government calls the radical wing. The arrest of Tofig Yagublu, a member of the Coordination Council of the National Council, keeping under control of Ali Karimli's house and the deprivation of him from the Internet, and the administrative arrests of other party members and the opposition give grounds to say so.But what is the government afraid of by taking these steps in the special quarantine regime?Political commentator Nasimi Mammadli answered ASTNA's questions on the subject.

***

- Nasimi bey, recently the pressure on a part of the opposition, in particular, the members of the National Council and the APFP, has increased. Ali Karimli's Internet was cut off, journalists visiting his home were harassed, Saadat Jahangir's house was searched and she was interrogated, several party members and supporters were administratively arrested, Tofig Yagublu was arrested, and so on. Why is all this happening? What are those who do this worried about?

Nəsimi Məmmədli - Although the government's repressive policy against the opposition has been going on for many years, it has become more severe in recent days. This is a manifestation of a systemic policy. Behaving differently is impossible for a government that does not hold democratic elections, stifles the independent press, does not allow freedom of assembly and expression, and destroys an independent civil society.

The government has always taken an uncompromising stance against those who protest against the concentration of power in one hand, gross violations of the law and lawlessness, as well as those who = criticize the government with arguments and courage.

The socio-economic and financial crisis caused by poor governance has more deepened as oil prices have fallen. Dissatisfaction and tension in society do not subside. Although the problems in the country are growing in all areas, their solutions are becoming increasingly difficult. The authorities are openly expressing their concern and anger in their own behavior.

On the one hand, it tries to divert the attention of the opposition from common problems, to hinder its organization, and on the other hand, to maintain a climate of fear in society.

- There are opinions that these steps are taken deliberately by some wing of the government in order to increase the prestige of the National Council, the APFP, specifically Ali Karimli. In other words, to form the opinion that they are the ones who are under the most pressure; therefore, they are the real opposition. How logical are these ideas?

- First of all, let us note that the government is completely monolithic. There is no one in the government who can oppose the will and policy of the President. The repressive policy pursued against Ali Karimli, the National Council, and the Popular Front Party cannot be an "amateurism" of any "wing" of the political government.

It is an undeniable fact that the reputation of any person or organization under pressure from the authorities is growing in society. In any society, there is growing sympathy among ordinary people for the forces fighting against the government, which forms an unjust, cruel, oppressive, ruthless image.

Although the pressure on Ali Karimli and his organization has increased their prestige, the aim is to obstruct and disrupt the activities of these organizations. The government is uncompromising towards any person or organization that sees a real threat to itself.

If you remember, at different times, there were many individuals and organizations that were subjected to the repressive policy of the government. A few years ago, the country's most professional and influential human rights defenders were arrested. Although they were released after severe international pressure, their activities in the country were virtually suspended. Many are still living as political immigrants.

Furthermore, well-known investigative journalists and civil society activists were also harassed and arrested.

At the same time, today, the same attitude still continues towards the opposition believers with increasing authority and influence in society, and the institutions to which they belong.

Arrests and repressions are not aimed at raising someone's prestige, but at cutting someone off, stifling and disrupting someone's activities.

- In his speech, the President says that no one will be persecuted for their political views. But on the other hand, we see the opposite of what the President said. Maybe those who do this are trying to make the president wrong?

- I would like to note once again that there is no mechanism or official in the country to distort and sabotage the will of the President. In fact, the explanation of this issue is very simple. In his speech, the President very clearly defined the framework of the "opposition" to his government. No one who adopts that framework is persecuted and will not be persecuted. However, those who do not adopt this framework, their political views are not accepted and their activities are seriously hampered. Voters do not determine the government and the opposition in our country. The guarantee of the continuity of the government is not a democracy, but the means of administrative force. It is still able to retain power in these ways. It sees the opposition, formed by dissidents and protesters, as an "out-of-system" opposition and seeks to disrupt it.

- It is also interesting that everything happened during the quarantine period. So what could have happened during this period that these steps were taken? Who benefits from suppressing the opposition in general?

- In general, in the post-independence years, we have not witnessed the normal government-opposition relations in the country. The opposition claims that the government was seized by force. And the government does not accept the existence of opposition beyond its control. The government sees the "quarantine period" as an additional opportunity to completely crush and weaken the out-of-system opposition. During the post-pandemic period, it is concerned about the existence of a force in the country that could be locomotive for possible mass protests. The success of democratic political processes in non-free countries depends on the mobilization of society around a single organization and a single leader. The government is trying to prevent this threat before growing.

- What can be done to establish a normal dialogue between this government and the opposition in Azerbaijan? What can be done to make them look at each other not as enemies, but as different-minded people of the same nation, and treat each other with respect?

                                                         

- The government is not interested in the normal development of relations with real opposition. Without a severe social crisis, large-scale political activism, and a wave of protests in society, it will never tend to normalize relations with the real opposition. The government is so obsessed with authoritarianism that it has no idea when it will change. It does not take any steps that could cause the slightest hesitation or threat to its eternity. There has been no basis for dialogue between the government and the opposition in our country yet. One side has a very violent power and the other side is handcuffed under total pressure.

The government has created the environment it wants and is not interested in changing it voluntarily.

The active and independent part of society is still watching the socio-political processes from the outside. The scattered and unsystematic activities of public opinion leaders also have a negative impact on the organization and preparation of society. What is more important today than the dialogue between the government and the opposition is to achieve the mobilization of activists around human values such as justice, dignity, and freedom.

Hakimiyyət tərəfindən təqib olunanların nüfuzu cəmiyyətdə artır

Hakimiyyət tərəfindən təqib olunanların nüfuzu cəmiyyətdə artır
Müsahibə: 2020 May 11 ( Bazar ertəsi )  11:38:54 English-Русский.  ASTNA.biz / Turan.az/

Son vaxtlar müxalifət cameəsinə, xüsusən də iqtidarın radikal qanad adlandırdığı Milli Şura və Azərbaycan Xalq Cəbhəsi Partiyasının üzvlərinə qarşı təzyiqlər artıb. Milli Şuranın Koordinasiya Şurasının üzvü Tofiq Yaqublunun həbsi, Əli Kərimlinin evinin nəzarətə götürülməsi və internetdən məhrum edilməsi, digər partiya üzvlərinin və müxaliflərin inzibati həbsləri belə deməyə əsas verir. Bəs görəsən xüsusi karantin rejimində hakimiyyət bu addımları atmaqla nədən ehtiyyatlanır?Siyasi şərhçi Nəsimi Məmmədli mövzu ilə bağlı ASTNA-nın suallarını cavablayıb.

***

-Nəsimi bəy, son vaxtlar müxalifətin bir hissəsinə, konkret Milli Şura və AXCP üzvlərinə qarşı basqılar artıb. Əli Kərimlinin internetinin kəsilməsi, onun evinə gedən jurnalistlərə basqılara məruz qalması, Səadət Cahangirin evində axtarış aparılması və dindirilməsi, bir neçə partiya üzvü və təəəsübkeşinin inzibati həbsi, Tofiq Yaqublunun həbsi və.s. Bütün bunlar nəyə görə baş verir? Bunu edənlər nədən narahatdırlar?

Nəsimi Məmmədli -İqtidarın müxalifətə yönəlik basqıçı siyasəti uzun illərdir davam etsə də, son günlər daha kəskin xarakter alıb. Bu, sistemli bir siyasətin təzahürüdür. Demokratik seçki keçirməyən, müstəqil mətbuatı boğan, sərbəst toplaşmaq və ifadə azadlığına imkan verməyən, müstəqil vətəndaş cəmiyyətini sıradan çıxaran iqtidarın fərqli bir davranış sərgiləməsi mümkün deyil.

Hakimiyyətin tək əldə cəmləşməsinə, kobud qanun pozuntularına və hüquqsuzluğa etiraz edən, habelə, hökuməti arqumentli və cəsarətlə tənqid edən şəxslərə qarşı iqtidar həmişə barışmaz mövqe göstərib. 

Pis idarəetmədən qaynaqlanan sosial-iqtisadi və maliyyə böhranı neftin ucuzlaşması nəticəsində daha da dərinləşib. Cəmiyyətdə narazılıq və gərginlik səngimir. Ölkədə hər sahədə problemlər artsa da onların həlli imkanları getdikcə çətinləşir. İqtidar öz davranışlarında açıq-aşkar təşviş və qəzəbini biruzə verir.

Bir tərəfdən müxalifətin diqqətini ümumi problemlərdən yayındırmağa, təşkilatlanmasına əngəl olmağa, digər tərəfdən isə cəmiyyətdə qorxu mühitini saxlamağa çalışır.

-Belə bir fikirlər var ki, bu addımları hakimiyyətin hansısa qanadı bilərəkdən atır ki, Milli Şuranın, AXCP-nin,  konkret olaraq Əli Kərimlinin nüfuzu artsın. Yəni ən çox basqıya məruz qalan onlardır və deməli əsl müxalifət də bunlardır fikrini formalaşdırmaq üçün. Bu fikirlər nə dərəcədə məntiqlidir?

-Öncə onu qeyd edək ki, iqtidar tamamilə monolitdir. Hakimiyyət daxilində ölkə başçısının iradəsinə və siyasətinə qarşı gələ biləcək kimsə yoxdur. Əli Kərimliyə, Milli Şuraya və AXCP-yə qarşı həyata keçirilən repressiv siyasət hakimiyyətin hansısa “qanadı”nın “özfəaliyyəti” ola bilməz.

İqtidarın basqısına məruz qalan istənilən şəxsin və qurumun cəmiyyətdə nüfuzunun artması danılmaz faktdır. İstənilən cəmiyyətdə ədalətsiz, qəddar, zalım, mərhəmətsiz obrazı formalaşan  iqtidarla mübarizə aparan qüvvələrə sadə insanlar arasında rəğbət artır.

Konkret olaraq Əli Kərimliyə və mənsub olduğu təşkilata qarşı basqılar onların nüfuzunu artırsa da, məqsəd bu qurumların fəaliyyətini əngəlləməyə və sıradan çıxarmağa hədəflənib.  İqtidar özünə real təhlükə gördüyü istənilən şəxsə və quruma qarşı barışmaz davranır.

Xatırlayırsınızsa, müxtəlif zamanlarda iqtidarın basqıçı siyasətinə məruz qalan çoxsaylı şəxslər və qurumlar olub. Bir neçə il öncə ölkədə insan hüquqlarının ən peşəkar və nüfuzlu müdafiəçiləri həbs olunmuşdu. Sərt beynəlxalq basqılardan sonra həbsdən azad edilsələr də, ölkədə fəaliyyətləri faktiki dayandırıldı. Bir çoxları bu gün də siyasi mühacir həyatı yaşayır.

Habelə, tanınmış araşdırmaçı jurnalistlərə, vətəndaş cəmiyyətinin fəal nümayəndələrinə qarşı da bu basqılar və həbslər həyata keçirilmişdi.

Eyni zamanda cəmiyyətdə nüfuzu və təsiri artan müxalif mövqeli dindarlara, onların mənsub olduğu qurumlara qarşı da eyni yanaşma bu gün də davam edir.

Həbs və basqılar kiminsə nüfuzunu yüksəltməyə deyil, önünü kəsməyə, fəaliyyətini boğmağa və sıradan çıxarmağa yönəlib. 

-Prezident çıxışında deyir ki, heç kim siyasi baxışlarına görə təqib olunmayacaq. Amma o biri tərəfdə biz prezidentin dediklərinin əksini görürük.  Bəlkə elə bunu edənlər prezidenti səhv çıxarmağa çalışırlar?

-Bir daha qeyd edim ki, ölkədə prezidentin iradəsini təhrif və sabotaj edəcək mexanizm və məmur yoxdur.  Əslində bu məsələnin izahı çox sadədir.  Prezident öz çıxışında çox açıq şəkildə iqtidarına “müxalifət”in çərçivəsini müəyyən edib. Həmin çərçivəni qəbul edən heç kəs təqib olunmur və olunmayacaq. Ancaq bu çərçivəni qəbul etməyən kim varsa onların siyasi baxışları qəbul edilmir və fəaliyyətinə də ciddi əngəl yaradılır. Ölkəmizdə iqtidarı və müxalifəti seçici müəyyən etmir. İqtidarın davamlılığının qarantiyası demokratiya deyil, inzibati-zor vasitələridir. Hakimiyyəti də bu üsullarla əldə saxlamağa hələki qadirdir. Narazı və etirazçı insanların birləşərək təşkil etdiyi müxalifətə “sistemdənkənar” müxalifət kimi baxır və sıradan çıxarmağa çalışır.

-Bütün baş verələrin karantin dövrünə təsadüf etməsi də maraqlıdır. Yəni bu dövrdə nə baş verə bilərdi ki, bu addımlar atılır? Ümumiyyətlə müxalifəti sıxışdırmaq kimin xeyrinədir?

-Ümumiyyətlə, müstəqillikdən sonrakı illərdə ölkədə iqtidar-müxalifət münasibətlərinin normal olmasının şahidi olmamışıq. Müxalifət iqtidarın zorla zəbt edildiyini iddia edir. İqtidar isə öz nəzarətindən kənar müxalifətin varlığını qəbul etmir. İqtidar “karantin dövrü”nə  sistemdənkənar müxalifəti tam əzmək və zəiflətmək üçün əlavə imkanlar kimi baxır. Post-pandemiya dövrü ölkədə ehtimal olunan kütləvi etirazlara lokomotivlik edə biləcək qüvvənin mövcudluğundan narahatdır. Qeyri-azad ölkələrdə demokratik siyasi proseslərin uğurlu nəticəsi cəmiyyətin vahid təşkilat və vahid lider ətrafında səfərbər olmasından çox asılıdır. İqtidar bu təhlükənin qarşısını böyümədən almağa çalışır.

Nə etmək olar ki, Azərbaycanda bu hakimiyyətlə müxalifət arasında normal dialoq yaransın? Onlar bir-birinə düşmən kimi deyil, eyni millətin fərqli düşüncəli insanı kimi baxsınlar və bir-birinə hörmətlə yanaşsınlar?

İqtidar gerçək müxalifətlə münasibətlərin normal inkişafında maraqlı deyil. Cəmiyyətdə ağır sosial böhran, irimiqyaslı siyasi fəallıq və etiraz dalğası olmasa, heç vaxt real müxalifətlə normal münasibətlərə meyl etməyəcək. İqtidar təkhakimiyyətliliyə elə aludə olub ki, onun nə zamansa dəyişməsini təsəvvür belə etmir. Hakimiyyətinin əbədiliyinə zərrə qədər tərəddüd və təhlükə törədə bilən heç bir addıma  getmir. Ölkəmizdə iqtidar-müxalifət dialoqu üçün hələ zəmin yaranmayıb. Bir tərəf çox zorakı gücə sahibdir, digər tərəf isə total basqı altında əl-qolu bağlıdır.

İqtidar istədiyi mühiti yaradıb və bunu könüllü dəyişməkdə maraqlı deyil.

Cəmiyyətin fəal və müstəqil kəsimi hələ də ictimai-siyasi prosesləri kənardan seyr edir. İctimai rəy liderlərinin dağınıq və sistemsiz fəaliyyəti də cəmiyyətin təşkilatlanmasına və hazırlığına mənfi təsir göstərir. Bu gün iqtidar-müxalifət dialoqundan daha vacib olan, fəal şəxslərin ədalət, ləyaqət, azadlıq kimi bəşəri dəyərlər ətrafında səfərbərliyinə nail olmaqdır.