30 Mart 2018 Cuma

ABŞ Ermənistana maliyyə yardımı etməyəcək!

ABŞ prezidenti Donald Tramp Konqres tərəfindən təsdiq olunan dövlət büdcəsini imzalayıb. Büdcədə demokratik dəyərləri qiymətləndirmək üçün ABŞ-ın xüsusi proqramı çərçivəsində inkişaf etməkdə olan ölkələrə maliyyə yardımı edilirdi.
Bu ilki büdcədə Gürcüstan və Ukraynadan fərqli olaraq Ermənistana maliyyə yardımı edilməyəcək. Xatırlayırsınızsa, keçən il Azərbaycan, Belarus, Qazaxıstan və Türkmənistana da edilən maliyyə yardımları ləğv olunmuşdu.
ABŞ-ın ayırdığı maliyyə yardımının dayandırılması Ermənistana necə təsir edə bilər? Bu qərarların qəbulunda Rusiya ilə münasibətlərin təsiri varmı?
ABŞ dünyanın çoxsaylı ölkələrinə müxtəlif məsələlərlə bağlı maliyyə yardımı edir. Burada ABŞ-ın siyasi məqsədlər güdən təməl dövlət prinsipləri əsas götürülür.
Humanitar məsələlərdən tutmuş, terrorla mübarizəyədək müxtəlif məsələlərə görə yardımlar edilir. Xüsusilə də inkişaf etməkdə olan ölkələrə təhsil, səhiyyə, qaçqın, yoxsulluq problemlərinin həllində, habelə vətəndaş cəmiyyəti, media, sosial və hüquqi islahatlar istiqamətində də maliyyə yardımları göstərilir.
ABŞ dünyanın 172 ölkəsində təqribən 800-dən çox hərbi baza saxlayır. Bu ölkələrin əksəriyyətinə informasiya və təhlükəsizlik baxımından da maliyyə yardımı edir.
D.Tramp hakimiyyətə gəldikdən sonra dövlət büdcəsinin xaricdə xərcləmələrini əsaslı şəkildə azaldacağını vəd etmişdi. Artıq keçən ildən etibarən bu istiqamətdə müəyyən addımlar atılır. Xaricə edilən bir sıra maliyyə yardımlarının azaldığı və ya dayandırıldığı müşahidə edilir.
Maliyyə yardımlarının azaldılmasında və ya dayandırılmasında köklü səbəb kimi ABŞ büdcəsinin xarici xərclərinə qənaət edilməsi göstərilir. Bu il bir sıra ölkələrə hətta terrorla mübarizə üçün ayrılan vəsaitlər də dayandırılıb. Burada konkret olaraq hansısa açıq siyasi səbəblər göstərilməsə də, təbii ki siyasi məsələlərin rolu istisna deyil.
Xüsusilə də Rusiya və İranla çox yaxın siyasi münasibətlərdə olan ölkələrə bu yardımları dayandırmaq təsadüfi deyil. Gürcüstan və Ukraynadan fərqli olaraq, əvvəllər yardım edilən digər adı çəkilən ölkələr Rusiya ilə çox sıx siyasi münasibətlərdədir.
Elə götürək Azərbaycanı. Ölkəmiz “Antiterror Koalisiyası”nın üzvü olsa da, ABŞ-ın qlobal maraqlarına qarşı heç bir addım atmasa da maliyyə yardımları dayandırıldı. Deməli, bu qərarların verilməsində daha önəmli siyasi mülahizələr üstünlük təşkil edib.
Eynilə Ermənistana ediləcək müxtəlif maliyyə yardımlarının dayandırılması da çox güman ki oxşar siyasi səbəblərdən qaynaqlanır.
Hətta Orta Şərqdən Ermənistana gələn qaçqınların məskunlaşmasına maliyyə yardımı ayırmaq üçün ABŞ konqresmenlərinin müraciəti də nəzərə alınmayıb. ABŞ prezidentinin yanaşması onu göstərir ki, ənənəvi xarici siyasət doktrinası dəyişib. ABŞ-ın qlobal və regional maraqlarına birbaşa cavab verməyən bütün ölkələrlə münasibətlər yeni müstəviyə keçir.
Bununla belə, ABŞ-ın Ermənistana maliyyə yardımını dayandırması onların münasibətlərinə ciddi xələl gətirəcəyini sanmıram. Çünki ABŞ-da çox mütəşəkkil erməni lobbisi var. Ermənistan ehtiyyatla olsa da Avropa İttifaqı ilə inteqrasiyaya can atır. Həm də Ermənistana humanitar məqsədlərlə ediləcək maliyyə yardımına idarələrarası qaydada baxılması tövsiyə edilib.

29 Mart 2018 Perşembe

Azərbaycan-İran prezidentlərinin Bakı görüşü barədə şərhim

Azərbaycan-İran prezidentlərinin Bakı görüşü başa çatdı. Beynəlxalq ziddiyyətlərin dərinləşdiyi bir ərəfədə keçirilən bu görüşün təfərrüatlarını, imzalanan sənədləri hökumətə yaxın qaynaqlar geniş şərh etdiyi üçün biz ümumi şəkildə analiz etməyə çalışaq.
Azərbaycanın geosiyasi mövqeyi əlverişli olduğu qədər də mürəkkəbdir. Bu mövqelərin hansının daha üstün olmasını əsasən hökumətin yürütdüyü xarici siyasət müəyyən edir. Ölkəmizin qlobal və regional xarici siyasətinin doğru və yanlış olmasının təhlilinə vaxt ayırmadan mətləbə keçmək istəyirəm.
Azərbaycan hökumətinin hazırkı xarici siyasət öncəliyini əsasən hakimiyyətin korporativ maraqları təşkil edir. Əgər bu maraqlara azacıq təhlükə hiss edilirsə, o zaman uyğun reaksiyalar verilir. Hakimiyyətin maraqlarına təhlükə yoxdursa, dövlətin və cəmiyyətin maraqları ilə bağlı istənilən həssas məsələlərin üzərindən ya sükutla keçilir, ya da sadəcə qurban verilir.
Ölkəmizin quru və su sərhədlərinin təxminən yarısı İran və Rusiya arasındadır. Hər iki böyük qonşumuz antidemokrtik idarəetməsi ilə dünya gündəmindədir. BMT hesabatlarına görə insan hüquq və azadlıqlarının ən çox pozulduğu, siyasi azadlıqların məhdud olduğu, mətbuat və ifadə azadlğının boğulduğu qeyri-azad ölkələrdir.
Həm də bu ölkələr mütəmadi olaraq ikitərəfli və çoxtərəfli münasibətlərdə beynəlxalq hüququn prinsiplərini açıq şəkildə pozur. Ümumbəşəri dəyərlərə məhəl qoymur, daxildə öz vətəndaşlarına qarşı əzici siyasət yürüdür.
Bəzən Azərbaycan hakimiyyətinin nümayəndələri məhz belə qonşuların əhatəsində olduqlarını bəhanə edərək demokratik dünyanın haqlı çağırışlarına müsbət reaksiya vermir. Ölkəni bu iki antidemokratik rejimlərin əhatəsində daha da köməksiz duruma salır. Azərbaycanın demokratikləşməsinin önünü kəsmək üçün bu iki böyük qonşu ölkələri özünə əlverişli fürsət sayır.
Artıq heç kimə sirr deyil ki Azərbaycan iqtidarı özünü qorumaq üçün Rusiya və İran rejimləri ilə çox sıx münasibətlərə meyllənib. Qərbin bu regiondan tam sıxışdırılması Rusiya və İran rejimləri ilə yanaşı, Azərbaycan hakimiyyətinin də maraqlarına uyğundur. Hökumət belə hesab edir ki, demokratik dünya buradan nə qədər uzaq olsa, hakimiyyətini sürdürmək bir o qədər rahat olacaq.
Xatırlayırsınızsa, MDB dövlət başçılarının keçən il (26 dekabrın 2017-ci il) Moskvada keçirilən qeyri-rəsmi görüşündə Azərbaycan prezidenti Rusiya prezidentini az qala beynəlxalq hüququn qarantı kimi təqdim etmişdi. “Sizin beynəlxalq hüququn normalarına şəxsi sədaqətiniz beynəlxalq hüququn normalarının pozulmasından zərər çəkən bütün ölkələrə ədalətin bərpa olunacağına böyük ümid verir", deyərək. Bu tezis özlüyündə hansı siyasi mahiyyəti ifadə edirdisə, İran prezidenti ilə görüşdə Azərbaycanın dövlət başçısının ifadə etdiyi, “Azərbaycan bütün beynəlxalq məsələlərdə daim İranın yanındadır” tezisinin siyasi mahiyyəti eynidir.
Hakimiyyətin Rusiya və İranla bağlı yanaşmasının heç biri ölkəmizin milli maraqlarına uyğun gəlmir. Bu günədək keçmiş sovet ərazilərində hökm sürən bütün qanlı münaqişələrin birbaşa müəllifi Rusiya olub. Rusiya nəinki sabitləşdirici faktor, əksinə öz siyasəti ilə qızışdırıcı, dağıdıcı, pozucu faktor olub. Beynəlxalq hüququn ən üstün prinsiplərini və normalarını tapdayaraq Gürcüstanın ərazi bütövlüyünü pozub, Ukraynanın ərazisini işğal edib, Orta Şərqdə diktatorları dəstəkləyir, Azərbaycanın Qarabağ və ətraf rayonlarının 25 ildir işğalda qalmasını açıq himayə edir və s. Son illər Rusiyanın beynəlxalq hüquqa etinasız münasibəti az qala qlobal siyasi böhrana çevrilməkdədi.
Eyni zamanda ölkə başçısının bütün beynəlxalq məsələlərdə daim İranın yanında olduğunu deməsi də çoxsaylı suallar doğurur.
Biz hansı beynəlxalq məsələlərdə İranın yanındayıq? Hökumət bu barədə hansı faktları sadalaya bilər?
Açığı bu barədə deyiləcək fakt bilmirəm. Çünki, siyasi məkan olaraq MDB və Avropa Şurası üzvüyük. Qarabağ probleminin nizamlanması ATƏT çərçivəsində aparılır. Ölkənin əsas ticarət tərəfdaşları arasında İran heç ilk onluqda da deyil.
Digər tərəfdən İran açıq şəkildə Orta Şərqdə məzhəbçi siyasət aparır. Azərbaycanın milli maraqlarına hörmət göstərərək Ermənistanla diplomatik əlaqələr qurmayan Səudiyyə Ərəbistanı və Pakistanla ziddiyyətləri var. ABŞ, AB, İsrail ilə gərgin münasibətlərdədir. Strateji müttəfiqimiz Türkiyənin zəifləməsində maraqlıdır və s.
Bir daha qeyd edirəm ki, Ermənistanla yaxın dost olan, Xəzərin statusu ilə bağlı Azərbaycana daim təzyiq edən İranla hansı beynəlxalq məsələdə bir yerdə olduğumuzu deyə bilmirəm.
Ortada görünən bu yaxınlıq iki faktorla bağlıdır.
Birincisi, Qərbin İran və Rusiya ilə bağlı sistemli təcrid siyasətində Azərbaycan hökumətinin kiminlə yaxın olduğunu göstərməkdir.
İkincisi isə İran və Rusiya hökumətlərinin Azərbaycan hakimiyyətinin özəl maraqlarına təminat verməsi ilə bağlıdır.
Təəssüf ki Azərbaycan hökuməti ölkəni hansı yeni təhlükələrə sürüklədiyini ya anlamır, ya da məqsədli şəkildə ölkəni bu təhlükəyə doğru çəkir.
Yaxın günlərdə bu təhlükələrlə bağlı fikirlərimi müzakirənizə təqdim edəcəm.

29 mart 2018-ci il.

27 Mart 2018 Salı

Böyük Britaniya-Rusiya arasındakı gərginlik beynəlxalq diplomatik böhrana çevrilir.

Rusiya diplomatları ilə bağlı yaşanan böhran Putun iqtidarına nə vəd edir?
“Soyuq Savaş” dönəmindən bu yana ilk dəfədir ki Rusiya belə irimiqyaslı diplomatik böhranla üzləşib. Böyük Britaniyada yaşayan sabiq kəşfiyyatçı Sergey Skripal və onun qızına qarşı martın 4-də Salisbury şəhərində törədilən suiqəsdə görə gərginlik böyüyür.

Qadağan olunmuş kimyəvi maddədən istifadə etməklə törədilən suiqəsdə görə İngiltərə hökuməti Rusiya xüsusi xidmət orqanlarını şübhəli elan edib. Artıq iki dövlət arasındakı gərginlik beynəlxalq xaraker almağa başlayıb və yüksələn xətlə davam edir.
Rəsmi London “Diplomatik əlaqələr haqqında Vyana Konvensiyası”nın tələblərinin pozulmasını rəhbər tutaraq 23 Rusiya diplomatını ölkədən çıxarmağa qərar verib. Britaniya-Rusiya münasibətlərinin əsasən pozulduğunu demək olar. Bütün münasibətlərə, o cümlədən iqtisadi, siyasi, mədəni və informasiya əlaqələrinin dayandırılması istiqamətində rəsmi London kompleks addımlar atacağını bəyan edib. Hətta bu il Rusiyada keçiriləcək futbol üzrə Dünya Çempionatına İngiltərənin hökumət nümayəndələri və kral ailəsinin üzvləri qatılmayacaq.
Durum çox gərgindir. Bir sıra qərb dövlətləri də Böyük Britaniya ilə həmrəylik göstərərək Rusiya diplomatlarını öz ölkələrindən çıxarmağa (“persona non-qrata”) başlayıb. Rusiya ətrafında cərəyan edən proseslər ciddi təhlükələr doğura bilər. Tərəflər arasında gərginliyin azaldılması təşəbbüsləri görünmür. Əksinə, daha da artır.
ABŞ prezidenti Donald Tramp 60 Rusiya vətəndaşını casusluq etməkdə şübhəli hesab edərək 7 gün müddətində ölkədən çıxarmaq qərarı verdi. Bu diplomatlar Rusiyanın Vaşinqtondakı səfirliyinin əməkdaşları və Nyu-Yorkda yerləşən BMT-də vəzifə tutan şəxslərdir. Bundan əlavə aprelin 2-dək Seattldakı Rusiya Konsulluğu da qapadılacaq.
Avropa Birliyi və Avropa Şurası da İngiltərə ilə həmrəy olduqlarını açıqladı. Almaniya, Fransa, Polşa, Çexiya, Ukrayna, Kanada və digər ölkələrdən çox sayda Rusiya diplomatlarının çıxarılmasına başlanılıb.
NATO üzvü olan 29 ölkə adından yayılan açıqlama da öz üslubuna görə xeyli sərtdir. Beynəlxalq norma və prinsiplərin, habelə müqavilələrin Rusiya tərəfindən çox kobud şəkildə pozulduğu bildirilir. İlk dəfədir ki NATO sərhədləri çərçivəsində təhlükəli kimyəvi qazdan istifadə edildiyinə diqqət çəkilir. Həmçinin Rusiyanın Britaniyaya izahat verməsinin vacibliyi qeyd edilir.
BMT Təhlükəsizlik Şurasının da Britaniyanın təcili çağırışı əsasında toplanacağı məlum olub.
Artıq Qərb-Rusiya münasibətlərinin gəldiyi nöqtə “qırmızı xətt”ə yaxınlaşıb. Rusiya tərəfinin də cavab reaksiyaları çox sərtdir. Rəsmi Moskva Britaniyanın və digər qərb dövlətlərinin bu yanaşmasını “bənzəri olmayan provokasiya” adlandırır. “Hansı dövlət Rusiya diplomatlarını öz ölkəsindən çıxaracaqsa, onun qarşılığının veriləcəyi” bəyan edilib. Rusiya xarici işlər nazirliyinin açıqlaması da hədə və xəbərdarlıq şəklindədir. “Rusiya güclü bir nüvə dövlətidir, heç kim bir nüvə dövlətini təhdid etməməlidir” tezisinin arxasındakı hədəni də sezməmək mümkün deyil. Rəsmi Londonun ultimatumunun da Rusiya tərəfindən qəbul edilməyəcəyi qeyd edilib.
Rusiyadakı hazırkı sosial-siyasi və psixoloji durum elədir ki, Putin administrasiyasının açıq şəkildə geri addım atması imkansız görünür. Rusiyanın dövlət televiziyası ilə yayılan sərt açıqlamalar da əsasən daxili auditoriya üçün nəzərdə tutulub. Rusiya cəmiyyəti Putin iqtidarının azacıq zəiflədiyini hiss etsə, o zaman ölkədə irimiqyaslı proseslər sürətlə başlaya bilər.
Ancaq bütün təhlillər göstərir ki Rusiyanın qərblə münasibətlərinin bu qədər gərginləşməsi ona baha başa gələcək. Rusiyanın resursları bu diplomatik böhrandan itkisiz çıxmağa yetərli deyil. Xüsusilə də ABŞ-ın tətbiq etdiyi və gələcəkdə AB ölkələrinin də qoşulması gözlənilən sanksiyalar Rusiyaya öz mənfi təsirlərini göstərməkdədir.
Müasir dünyanı nüvə silahı ilə hədələmək çarəsizliyin ifadəsidir. Putin adminstrasiyasının xarici siyasəti Rusiyanı çox çıxılmaz duruma sürükləməklə yanaşı, beynəlxalq arenada da ziddiyyətləri artırıb.
SSRİ dağılan ərəfədə (1991), RF-nın gələcək siyasi və təhlükəsizlik problemlərinin birgə həlli ilə bağlı Qərbin əsas söz sahibləri olan bəzi dövlətlər Rusiya ilə saziş imzalamışdı. (Bu sazişin açıq və gizli müddəaları barədə sızan bəzi məlumatlar var və 30 illik bir müddəti əhatə etdiyi ehtimal edilirdi) Rusiya iqtisadi baxımdan gücləndikcə 2007-ci ildən etibarən tədircən bu razılaşmaları pozmağa başladı.
Əslində hazırda yaşanan gərginliyə səbəb Britaniyadakı son suiqəsd olayı olsa da, daha köklü səbəblər var. Rusiyanın Orta Şərq və “Avrasiya İƏT” siyasəti, habelə, NATO-nun şərqə doğru genişlənməsi, ABŞ-ın İrana qarşı planlaşdırdığı yeni siyasətdə Rusiyanın “zərərsizləşdirilməsi” kimi bir çox mürəkkəb məsələlər var. Bundan əlavə Rusiyanın keçmiş sovet məkanı ilə bağlı yeni çox aqressiv siyasət yürütməyə hazırlaşdığı da ehtimal edilir. “Yaxın Xaric” adlandırdığı regionlara siyasi-hərbi nəzarəti artırmaq iddiasındadır. Xüsusilə də tezliklə Ukraynada mövcud münaqişənin yeni mərhələyə qədəm qoyacağı istisna edilmir. Putin iqtidarı Rusiya cəmiyyətinin diqqətini daxildəki sosial-iqtisadi böhrandan yayındırmaq üçün xaricdə hər cür hərbi-siyasi avantüraya meyllidir. Rəsmi Moskva "odla oynayır".
27 mart 2018-ci il.

20 Mart 2018 Salı

Rusiya

Rusiya

Rusiya

Rusiya

Putinin yenidən prezident seçilməsi Rusiyaya nə vəd edir?


Putinin yenidən prezident seçilməsi Rusiyanın gələcəyinə necə təsir edəcək?

 Rusiyada növbəti prezident seçkiləri başa çatdı. Gözlənildiyi kimi Vladimir Putin dördüncü dəfə prezident kürsüsünə sahib oldu. Rusiya dünyanın böyük dövlətlərindən biri olsa da, bu seçki prosesi dünya gündəmində xüsusi müzakirələrə səbəb olmadı.

Məsələnin mahiyyəti çox sadədir. Rusiyada prezident seçkisinin nəticəsini öncədən hər kəs bilirdi. Nəyin bahasına olursa-olsun Putunin prezidentliyinin davam edəcəyi aydın idi. Qeyri-azad ölkələrin hamısında oxşar siyasi proseslər yaşanır. Bu baxımdan Rusiyadakı son seçki kampaniyasının və onun nəticəsinin xüsusi analizini aparmağa zərurət qalmayıb.

Avtoritar rejimlərin hakim olduğu ölkələrdə seçkilər demokratik dəyişiklik üçün siyasi vasitə sayılmır. Əksinə, antidemokratik rejimi möhkəmləndirmək, müxalif düşüncəli insanlara ümidsizlik aşılamaq, siyasi rəqabət mühitini nəzarətdə saxlamaq üçün bir vasitədir. Bu baxımdan Rusiyada başa çatan seçkidə gözlənilməz heç nə baş vermədi.

İndi əksəriyyəti düşündürən suallar seçkinin nəticələri ilə bağlı deyil. Rusiyanı yaxın və uzaq gələcəkdə nə gözləyir? Putun administrasiyası xarici və daxili siyasətində hansısa köklü dəyişiklik edəcəkmi?

Son illər Rusiya yalnız aqresiv siyasəti ilə dünyanın diqqət mərkəzindədir. Beynəlxalq hüquqa məhəl qoymadan qonşu dövlətlərin ərazi bütövlüyünə təcavüz edir. Əksəriyyət münaqişə bölgələrində baş roldadır. Aqresiv hərbi-siyasi bəyanatları ilə dünyanı təhdid edir.
Rusiyanı diplomatik yollarla cilovlamağın çətinləşdiyini anlayan Qərb dövlətləri artıq sistemli şəkildə anti-Rusiya siyasəti həyata keçirməyin zəruriliyini qəbul edirlər.

Çağdaş Rusiyanın daxili və xarici siyasəti öz tarixinin ən böhranlı dönəminə qədəm qoyub. Rusiyada prezident seçkiləri məhz belə bir gərgin dövrə təsadüf etdi.
Ölkə xaricdən sanksiyalar, iqtisadi-siyasi təcrid və psixoloji basqı altindadır. Daxildə isə əhalinin sosial durumu günbəgün pisləşir.  Putin administrasiyasına cəmiyyətin fəal kəsiminin etimadı sürətlə azalır. Müxalifət təşkilatlanır və cəmiyyətə təsir imkanları böyüyür.

Rusiya çox böyük problemlərin astanasındadır. Hökumət bu böhranlı durumdan itkisiz çıxmaq üçün hansı yolu seçəcək? Beynəlxalq müstəvidə köklü siyasət dəyişikliyi etməsi mümkündürmü? Daxildə demokratik siyasi-iqtisadi islahatlar aparacaqmı? Cəmiyyəti dövlət idarəetməsində fəal iştirakçıya çevirmək yolu tutacaqmı? Əgər islahatlar aparılsa, bu hansı nəticələrə gətirib çıxara bilər? Cəmiyyəti daha da basqıçı siyasətlə təcrid etmək yolunu davam etmək nə qədər effektli olacaq?

Bu sualların cavabını zamanın öhdəsinə buraxaq. Putin administrasiyasının yaxın dövr üçün proqramlarını analiz edərkən çox məsələlər aydın olacaq.
İndi isə bəzi ehtimallara nəzər salaq.

Rusiyanın Suriyadan çıxması onun süqutunun başlanğıcı ola bilər. Dünyanın ən nəhəng rəqabət dənizi olan Aralıq dənizində mövcudluğuna ağır zərbə dəyər. İqtisadi, siyasi və hərbi baxımdan qolobal əhəmiyyətini tam itirər. Odur ki Rusiya Orta Şərqdə mövcudluğunu saxlamaq üçün bütün vasitələrə əl atacaq. Həmçinin, Asiyada əzəli müttəfiqləri Çin, Şimali Koreya və İran ilə Qərbə qarşı yeni aktiv müqavimət müstəvisi formalaşdırmağa cəhd edəcək.
Bununla yanaşı, “yaxın xaric” adlandırdığı keçmiş sovet respublikaları ilə bağlı öz iddialarından da asanlıqla geri çəkilməsi mümkün deyil. Əksinə, bu istiqamətdə yeni hərbi-siyasi həmlələri artıracağı istisna deyil.
Avropa Birliyi-Rusiya münasibətləri gərgin olsa da, tərəflər hələ ehtiyyatlı yanaşmasını davam etdirir. Ancaq Rusiyanın aqresiv bəyanatlarından narahatlıq artmaqdadır. ABŞ və AB-nin Rusiya ilə ziddiyyətlərinin dərinləşməsi getdikcə yüksəlir.

Putin adminstrasiyasının daxili siyasətində də ciddi dəyişiklik mümkün deyil.
Demokratik siyasi-iqtisadi islahatlar aparılması üçün əlverişli fürsət itirilib. İqtisadi-siyasi durum və beynəlxalq konyuktura artıq Rusiyanın əleyhinə inkişaf edir. İndiki situasiyada cəmiyyəti dövlət idarəetməsində fəal iştirakçıya çevirmək ölkədə idarəedilməz kütləvi proseslərə yol aça bilər.

Cəmiyyət üzərində basqını artırmaq da eyni dərəcədə risklidir. Beynəlxalq təcridin intensivləşdiyi bir vaxtda cəmiyyəti daha da sıxmaq əks effekt doğura bilər. İndi Rusiyda da sosial şəbəkələr, sosial media alternativ təbliğat müstəvisi kimi çox populyardır. Cəmiyyətin fəallaşmasında bu resurs önəmli rol oynayır.
Habelə, yaşlı nəsildən fərqli olaraq gənclərin müasir sosial-siyasi proseslərə yanaşması Rusiya hökumətinin istəklərinə uyğun gəlmir. Sosial problemlərin artmasına cəmiyyətin reaksiyası da birmənalı deyil. Bu durum etirazlara yol aça bilər. Rusiya hökuməti yalnız yeni irimiqyaslı hərbi-siyasi ziddiyyətlərlə cəmiyyəti monipulyasiya edə bilər.

Təhlillər göstərir ki, nə Putin administrasiyası ənənəvi siyasətindən asanlıqla geri çəkiləcək, nə də Qərb. Ancaq nəzərə almaq lazımdır ki Rusiyanın resursları bu gərginliyi uzun müddət sürdürməyə yetərli deyil. Zamanla Rusiyanın antidemokratik rejimi zəifləyəcək və siyasi gücünü itirəcək.

İstənilən halda Rusiya çox böyük dövlətdir və onun yürütdüyü siyasətin regiona ciddi təsirləri var. Azərbaycanın da daxil olduğu region çox mürəkkəb geosiyasi proseslərin ərəfəsindədir. Xüsusilə də Qarabağ probleminin həlli istiqamətində Azərbaycan hökuməti daha fəal siyasətə üstünlük verməlidir. Rusiya ilə münasibətlərdə məsafəli davranmalı və yalnız ölkənin təməl maraqları əsas götürülməlidir.

20 mart 2018-ci il